Solo moeder worden: 5 twijfels die aandacht vragen!

Solo moeder worden: 5 twijfels die aandacht vragen!

Je bent je droompartner (nog) niet tegengekomen. Of je bent je droompartner verloren. Maar je wil wél graag moeder worden. En je hebt het gevoel dat je niet langer kan en wil wachten. Het is nu of nooit. Dus overweeg je om solo moeder te worden.

Enerzijds voel je dat dit de weg is die jij nu te gaan hebt. Anderzijds voel je onderhuids… twijfels.  Het ene moment lijken ze verdwenen. Het andere moment zijn ze daar ‘vollen bak’ weer terug. Herkenbaar voor jou, die verdomde twijfels die je soms horendol maken?

Dit zijn de 5 twijfels die ik het meest hoor van single wensmama’s:

1. Zal ik het wel praktisch kunnen beredderen als alleenstaande moeder?

Hoe ga ik alle ballen in de lucht kunnen houden alleen: kind(eren), werk, sociaal leven,… Hoe ga ik prioriteiten stellen? Van wie ga ik steun krijgen? (hoe is dat voor mij om steun te vragen en te aanvaarden?) Hoe ga ik kinderopvang regelen? In hoeverre gaat er begrip en flexibiliteit zijn op mijn werk?  Hoeveel tijd ga ik nog hebben voor mezelf? (hoe is dat voor mij om ook af en toe te kiezen voor mezelf?) Heb ik hier praktisch en organisatorisch wel genoeg over nagedacht? Ben ik gek dat ik hier aan begin?…

2. Gaat dat wel goed voelen voor mij, een kind van een zaadceldonor?

noot: in België meestal anonieme donatie of kruisdonatie, in Nederland meestal  ‘open’ (identiceerbare) donatie

Hoe gaat dat zijn voor mij dat mijn kind niet van een partner is? Welke plek gaat die donor hebben in ons leven?  Hoe zal mijn kind eruit zien? Welke karaktereigenschappen gaat mijn kind erven van de donor? Hoe zal ik dat aan mijn kind uitleggen? Wanneer ga ik dat doen? Wat ga ik vertellen aan mensen in mijn ruimere omgeving? Hoe gaan zij reageren? Had ik beter voor een andere optie dan een donor gekozen/ zou ik niet beter kiezen voor een andere optie (eicellen invriezen, co-ouderschap, adoptie, pleegzorg, naar een partner op zoek gaan,…)?

3. Zal de gedachte aan het “ideaalbeeld” altijd pijnlijk blijven?

Zal ik altijd blijven denken hoe het zou geweest zijn om een kind te krijgen samen met mijn droompartner? Gaat dat altijd als gemis blijven aanvoelen? Ga ik dat echt helemaal kunnen ‘afronden’? Gaat het ‘slijten’? Hoe gaat het voelen als ik in het kinderdagverblijf, op school, in de speeltuin,… constant geconfronteerd wordt met koppéls met kinderen? Ga ik nog wel een (nieuwe) relatie willen/ kunnen beginnen? Ga ik een potentiële partner niet ‘afschrikken’ met een kind?…

4. Hoe gaat het voor mijn kind zijn?

Zal mijn kind gelukkig zijn? Zal mijn kind een vader missen? Welke betekenis zal mijn kind geven aan de donor? Zal het op zoek gaan naar de donor? Hoe reageer ik dan? Wat zijn de mogelijkheden? Wat als de donor geen contact wil ?…

5. Ben ik nu egoïstisch?

Denk ik niet te veel aan mezelf als ik alleen voor een kind ga?  Ga ik mijn kind niet te kort doen? Zal mijn kind mij deze keuze kwalijk nemen? Hoe is dat voor mij dat mensen in mijn omgeving  kritisch en/of bezorgd zijn over mijn plan om alleen moeder te worden? Hoe schuldig voel ik mij  t.o.v. hen?

 

 

Veel vragen.  Veel twijfels. Je weg naar het solo moederschap is niet zo glad als een biljartlaken (geen enkele weg trouwens). Er zitten onvermijdelijk ‘hobbels en bobbels’ in. Putten. Rotsen. Plassen. Modder. Je natuurlijke reflex is wellicht om die te mijden, want het loopt allesbehalve comfortabel.

Maar je kan er onmogelijk zomaar langs ‘laveren’ zonder ergens in te vallen of ergens tegen te stoten. Dat is trouwens ook heel vermoeiend. De enige optie die je hebt is om dwars door de putten, plassen en modder te waden. En om af en toe over een rots te klauteren of te stappen.

Blijf die vragen en twijfels stellen aan jezelf. Geef ze erkenning. Misschien vind je het antwoord op de vragen niet, zelf niet na het oneindig pijnigen van je hersenen. Durf te connecteren met wat je gevoel en intuïtie je ingeeft. En durf daar naar te luisteren. De antwoorden zitten ongetwijfeld ergens in jou, alleen zitten ze soms verstopt onder een dikke laag verstandelijk redeneren en gepieker.

 

In mijn 1:1 coachingprogramma is dat onder meer waar ik je  in begeleid: via heel veel vragen en werkvormen door de laag ‘verstandelijk redeneren en gepieker’ breken tot we op de laag ‘gevoel en intuïtie’ zitten. Want van op die laag is er heel veel mogelijk.

 

Met welke twijfels worstel jij als alleenstaande moeder in spé? Ik hoor het graag in een gratis matchgesprek. Spreken wij mekaar snel?

 

Ja, ik wil graag een gratis matchgesprek.

 

 

 

 

 

 

 

Deel dit bericht:

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde Berichten

5 tekenen dat je nog niet voluit achter je keuze staat!
Je staat voor een moeilijke keuze in verband met je kinderwens: ga je resoluut kiezen voor je eigen verlangen?, ga...
Lees meer...
“Help, mijn partner wil geen kind!”
Jij bent 40+ en hebt een prangende kinderwens. Maar je partner deelt die kinderwens niet. Je hoopte altijd dat hij/zij...
Lees meer...
Néé, een donor is nooit “zomaar” een volgende stap!
Een kind krijgen via zaadceldonatie, eiceldonatie, dubbele donatie, embryodonatie... In de medische fertiliteitswereld is het in sommige gevallen een logische...
Lees meer...